آمار مطالب
کل مطالب : 423
آمار کاربران
آمار بازدید
.gif){kind=small}
بیراهه ها رفتی ،برده ی گام ،رهگذر راهی از من تا بی انجام
مسـافـر مـیـان سـنـگـیـنـی پـلـک و جـوی ســحــر !
در باغ ناتمام تو ، ای کودک !شاخسار زمرد تنها نبود ،
بــرزمــیــنــه ی هــولــی مــی درخــشــیــد .
در دامنه ی لالایی ، به چشمه ی وحشت می رفتی ،باز وانت دو
سـاحـل نـاهـمـرنـگ شـمـشـیـر و نـوازش بـود.
فریب را خندیده ای ، نه لبخند را .ناشناس را زیسته ای ،
نـــــــــه زیـــــســـــت را.
و آن روز ،و آن لحظه ، از خود گریختی ، سربه بیابان یک
درخــــت نـــهـــادی ، بــه بــالــش یــک وهــم.
درپی چه بودی ،آهن هنگام ،درراهیازمن تا گوشه گیر
ساکت آیینه ، در گذری از میوه تا اضطراب رسیدن ؟
ورطه ی عطر را بر گل گستردی ، گل را شب کردی ،درشب
گـــــل تـــنـــهـــا مـــانـــدی ، گـــریـــســـتـــی .
هـــمـــیـــشـــه_ بـــهـــار غــــم را آب دادی.
فریاد ریشه را در سیاهی فضا روشن کردی ، برتب شکوفه
شــبــیــخــون زدی ،بــاغــبــان هــول انــگــیــز !
وچه از این گویاتر ، خوشه ی شک پروردی .
وآنشب ، آن تیره شب ، در زمین بستر بذر گریز
افــــــشــــــانــــــدی .
و بالین آغاز سفر بود ، پایان سفر بود ، دری به فرود ،
روزنـــه ای بـــه اوج .
گریستی ، من بیخبر ، برهر جهش ، در هر امد ، هر وقت .
وای من کودک تو ، در شب صخره ها ، از گود نیلی بالا چه
مــــی خــــواســــت ؟
چشم انداز حیرت شده بود ، پهنه ی انتظار ، ربوده ی راز ،
گــــرفــــتــــه نـــــور .
وتــو تــنــهــاتــریــن مــن بــودی .
وتـو نـزدیـک تـریـن مـن بـودی .
و تو رساترین من بودی ، ای من سحرگاهی ، پنجره ای
بــرخـیـرگـی دنـیـا هـا سـرانـگـیـز!
سهراب سپهری